listopada 17, 2016
listopada 16, 2016
Tęsknota... czyli poszłam za ciosem.
Tym razem w samą porę zapraszam na wyzwanie Tęsknota, gdzie na blogu Art. Grupy ATC można podjąć rękawicę i zmierzyć się z tym malutkim kartonikiem jakim właśnie jest ATC (to zaproszenie szczególnie dla tych, którzy nie próbowali jeszcze tej formy a którą gorąco polecam).
Z moimi tęsknotami bywa tak że, im starsza jestem tym częściej mnie one dopadają, i ciągle pojawiają się jakieś nowe. Długo bym tu mogła o tym pisać... ale niech to pozostanie tylko dla mnie.
A pomocą okazał się wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej "Mewa":
Z moimi tęsknotami bywa tak że, im starsza jestem tym częściej mnie one dopadają, i ciągle pojawiają się jakieś nowe. Długo bym tu mogła o tym pisać... ale niech to pozostanie tylko dla mnie.
A pomocą okazał się wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej "Mewa":
listopada 16, 2016
Niby nic, a jednak.
Agrafka... niby nic, trochę skręconego metalu, a jednak, nie jeden raz uratowała mnie przed katastrofą, żeby nie rzec kompromitacją. Jako, że z natury przytrafiają mi się, różne zaskakujące sytuacje, zawsze ją mam przy sobie. Tematem wyzwania ateciakowego, które mi przeleciało niczym błyskawica ;) było takie niby nic a jednak, pomyślałam, więc że oddam należny hołd temu niepozornemu przedmiotowi jakim jest agrafka...